امروز دیدمش...

صبح زود نگاهم به ساعتم بود که وقت کی میگذرد...

کدام لحظه نگاهم در نگاهش گم می شود؟

وقتی به او فکر میکردم احساس ارامش تموم وجودم را در بر میگرفت منتظر آن لحظه بودم...

ساعت 8 صبح است و من از ماشین پیاده شدم...

دل تو دلم نیس!

اگر اورا دیدم چ بگویم؟

وآن لحظه وصال فرا رسید،من اورا دیدم که از دور به سمت من می آید...

نمی دانم چ حسی است که در وجودم می باشد...

او نزدیک آمد نزدیک و نزدیک تر...

من چهره ی زیبایش را دیدم چهره ای معصوم وعاشق که تا حال ندیده بودم...

سلام عشقم!

کلمه ای که کل وجودم را لرزاند...

صدایی که احساس دوریش حال مرا می رنجاندصدایی نازک و دل نشین که کل وجودم حسش کرد...

حال که وقت دوری فرا رسید سرعت زمان بیشتر شده است...

ومن متوجه نشدم کی تمام شد و او از من دور شدو رفت...

احساس تنهایی کردم بغض گلویم را فشرد و من درحصرت دیدن دوباره اش ماندم...

دوست دارم آخرین کلمه ای بود که حس آرامش را دروجودم پدیدآورده بود...

آیادوباره میبینمش؟

کدام لحظه ای است که با صدای شیرنش مرا صدا می کند؟

کدام...

تقدیم به کسی که دیدنش آرزویم بود، دوست دارم....

 تنهایی  یعنی تو سکوت لحظه هات بشکنیواون نباشه صدای شکستنتو بشنوه... 

تنهایی  یعنی جای خالیش نبودنش یا تا ابد ندیدنش دردی باشه از طرفش که قلبتو احاطه میکنه...

تنهایی  یعنی (د) دوست دارم و بگی نتونی ادامش بدی و تو لحظه ای که حصرت شونه هاشومیخوری

که تکیه گاه سرت باشه،چشم از دنیای بی کسی ببندی و بری...

قشنگترین عشــــق ، نگاه خداوند بر بندگان است

تا بپذیریم آنچه امروز هستیم جز بـــــ خیر و صلاح ما نیست!

شاید صلاح من هم در این باشد....نمیدانم....کاش میشد این سرنوشت را از سر ، نوشت

.

به من با خنده می گویی که عاشق نیستی ، باران

.

تمام این دقایق را به رویای تو سر کردم

.

دریغا ، صد دریغا ، این دقایق نیستی باران

.

هزاران وعده ام دادی که همراه دلم باشی

.

ولی صد آه و افسوس که صادق نیستی ،باران

.

دلم خشکید و پژمردم ، از این ابر سترگون

.

چه شد حتی به یاد این شقایق نیستی ، باران؟

.

بگو آری ، بگو آری بگو جوابت را بگو دیگر

.

قبولم کن مگر دیگر که لایق نیستی باران

.

خودم را عاشقانه تر به پای تو فدا کردم

.

چرا با خنده می گویی که عاشق نیستی ، باران

......................................

پ.ن: منظور از باران اشک چشمان عاشق هست که در روزهای جدایی باعث پریشانی عاشق میشه و در نظر عاشق تنها یار او اشک چشمانش هست که در روز های تنهایی شاهد سختی کشیدن اوست

.

شب ها ، لبان تو ، باز برای من « فال حافظ » می خواند

.

شب ها ، در باغ های پاییزان حتی رویای تو شکوفه میزند

.

شب ها ، دست های تو تابستان را به اتاقم می آورد

و

توت های رسیده را بر روی میزم و بر سفره شام می تکاند

.

شب ها چه خوبند

.

شب های که تو هستی و عاشقانه ها

شب های حقیقت و رویا

.

شب های بیدار ماندن ، به امید فردا.....

.

گاهی سکوت میکنم تا بفهمی که چه بی صدا باختی

.

عمر تباه ماست که زنجیر میشود

.

گاهی میان غصه دلی شاد می شود

.

هر چند عاقبت که ز غم پیر می شود

.

تیر بلا چنان دل ما را نشانه کرد

.

بیچاره زندگی که ز ما ، سیر می شود

.

عمر خوش ماست که آن را دوام نیست

.

این خواب صبح ماست که تعبیر می شود

.

تقدیر بندگان ز بالا مقرر است

.

بیچاره سر نوشت که تقدیر می شود

.

آهی که از خزانه مستی شکفته است

.

بهر دل سیاه چه اکسیر می شود

.

فرشاد مگو ز حال دل زار خویشتن

.

زیرا گمان برند که تزویر می شود

.

به من با خنده می گویی که عاشق نیستی ، باران

.

تمام این دقایق را به رویای تو سر کردم

.

دریغا ، صد دریغا ، این دقایق نیستی باران

.

هزاران وعده ام دادی که همراه دلم باشی

.

ولی صد آه و افسوس که صادق نیستی ،باران

.

دلم خشکید و پژمردم ، از این ابر سترگون

.

چه شد حتی به یاد این شقایق نیستی ، باران؟

.

بگو آری ، بگو آری بگو جوابت را بگو دیگر

.

قبولم کن مگر دیگر که لایق نیستی باران

.

خودم را عاشقانه تر به پای تو فدا کردم

.

چرا با خنده می گویی که عاشق نیستی ، باران

......................................

پ.ن: منظور از باران اشک چشمان عاشق هست که در روزهای جدایی باعث پریشانی عاشق میشه و در نظر عاشق تنها یار او اشک چشمانش هست که در روز های تنهایی شاهد سختی کشیدن اوست

شکستی و نشکستم ، بریدی و نبریدم

اگر ز خلق ملامت و اگر ز کرده ندامت

کشیدم از تو کشیدم ، شنیدم از تو شنیدم

کیم ؟ شکوفه اشکی که در هوای تو هر شب

ز چشم ناله شکفتم ، به سوی شکوه دویدم

مرا نصیب  ، غم آمد به شادی همه عالم

چرا که از همه عالم ، محبت تو گزیدم

به جز وفا و عنایت نماند از ستم تو

ندامتی که نبودم ، ملامتی که ندیدم

جوانی ام به سمند شتاب می شد از پی

چو گرد در قدم او دویدم و نرسیدم

وفا نکردی و کردم به سر نبردی و بردم

ثبات عهد مرا دیدی ، ای فروغ امیدم

زنده یاد مهرداد اوستا

            خـــدایـــا ...

  ^{ســـاده}   از خـــطاهــایـــم بـــگـــذر..

     هــمـــان گــــونــه کــه ...

^{ســـاده}   از آرزوهــایـــمــــــــ گذشـــتــی ...! 

برای دلـــــم می نویســـم ...

برای روزهــایی که باشی و نبـــاشم...

برای روزهـــایی که جستجو کنی و نیابی ام...

برای روزهـایی که تو خوشـبختی هایت را جشن بگیری

و مـــن...

نـــه...

  برای تو نمی نویســــم...

برای انـــــــدوه تازه ای می نویســـم ...

که در جـــــانم ریشه دوانده

و مــرا از خویشــتن خویش دور می سازد...

 در تلاطم لحظه های تنهاییم ..

حتی تیکـــــــ تاک ساعت ها آزارم می دهد... 

درمــــــــــانی ندارد...

خـــــــوب می دانــــــــــم...

در ایــــن جــــمــــلــــه ها انـــــدوهــــــی  پنـــــــهــان اســــــت:

                                                         ""    انــــــدوه نــــــداشـــــتــــن   ""

^{خواســ ـتن}  همــیــشــه  ^{توانـسـ ـتن}  نـیــســت...

گاهـــ ـی ، فــقــط ...

  داغ بــزرگـــی اســت کــه تــا ابـ ـــد بــر دلـــت مــی مــــانــد !!

وقتــ ــی میــشــنــوم :

^{خواسـ ــتن}   توانــســتــن اســــت...

آتـــــش میــ گـــیــرم...

یــعـ ـنــی  ^{نخـ ـواسـ ـت}  کــ ـه  ^{نتـ ـوانسـ ـت}  !!

شب عبور شما را شهاب لازم نیست

که با حضور شما آفتاب لازم نیست

در این چمن که ز گل های بر گزیده پر است

برای چیدن گل انتخاب لازم نیست

خیال دار تو را خصم از چه می بافد

گلوی شوق که باشد طناب لازم نیست

ز بس که گریه نکردم غرور بغض شکست

برای غسل دل مرده آب لازم نیست

کجاست جای تو؟از آفتاب می پرسم

سوال روشن مارا جواب لازم نیست

ز پشت پنجره برخیز تا به کوچه رویم

برای دیدن تصویر قاب لازم نیست

قیصر امین پور

از غم خبری نبود اگر عشق نبود

  دل بود ولی چه سود اگر عشق نبود؟

          بی رنگ تر از نقطه ی موهومی بود

               این دایره ی کبود اگر عشق نبود

                            از آینه ها غبار خاموشی را

                              عکس چه کسی زدود اگر عشق نبود؟

                                       در سینه ی هر سنگ دلی در تپش است

                                         از این همه دل چه سود اگر عشق نبود؟

                                                     بی عشق دلم جز گرهی کور چه بود؟

                                                           دل چشم نمی گشود اگر عشق نبود

                                                                       از دست تو در این همه سرگردانی

                                                                                تکلیف دلم چه بود اگر عشق نبود؟

قیصرامین پور

  چـــه وقت گــــل کند آیا شکوفه های تنت

  چه قدر مانده که دستم رسد به پیرهنت ؟

                          چگــونه صبــر کنــم تا کـــه باز برچینــم

                           شکوفه ی غزل از گیسوان پر شکنت

غمـی نجیب نهفته ست در دلم  که مرا

رها نمی کند احساس دوست داشتنت

                      تو آن دقایق شیرین خاطرات منی

                       ببر مـرا بــه تماشای باغ نسترنت

تمام شهر به تایید من بپا خیزند

اگـــر دقیـــق ببینند از نگاه منت

                  چگونه با تـــو بجوشــــم؟چگــونه دل بدهم ؟

                      منی که این همه می ترسم از جدا شدنت

با تیشه خیال تراشیده ام تورا

   هربتی که ساخته ام دیده ام تورا

          از آسمان به دامنم افتاده آفتاب

               یا چون گل از بهشت خدا چیده ام تورا

                          هرگل به رنگ و بوی خودش می دمد به باغ

                                  من از تمام گلها بوییده ام تورا

                                         رویای آشنایی شب و روز عمر من!

                                          در خوابهای کودکی ام دیده ام تورا

                                        از هر نظر تو عین پسند دل منی

                                  هم دیده هم ندیده پسندیده ام تورا

                             زیبا پرستی دل من بی دلیل نیست

                     زیرا به این دلیل پرسدیده ام تورا

              با آنکه جز سکوت جوابم نمی دهی

        در هر سوال از همه پرسیده ام تورا

    از شعر و استعاره و تشبیه برتری

باهیچ کس بجز تو نسنجیده ام تورا

قیصر امین پور

پیش بیا ، پیش بیا ، پیشتر

     تا که بگویم غم دل بیشتر

          دوست ترت دارم از هر چه دوست

             ای تو به من از خود من خویشتر

                      دوست تر از آنکه بگویم چقدر

                            بیشتر از بیشتر از بیشتر

                                 داغ تو را از همه داراترم

                                    درد تو را از همه درویش تر

                               هیچ نریزد به جز از نام تو

                                   بر رگ من گر بزنی نیشتر

                               فوت و فن عشق به شعرم ببخش

                                     تا نشود قافیه اندیش تر...

 قیصر امین پور

     در نگاهت رنگ آرامش نمایان می شود

      آه می ترسم که دارد باز طوفان می شود

                                        آرزوهایم همین کاخی که برپا کرده ام

                                         زیر آن طوفان سنگین سخت ویران می شود

                    خوب می دانم که یک شب در طلسم دست تو

                     دامن پرهیز من تسلیم شیطان می شود

      آنچه از سیمای من پیداست غیر از درد نیست

   گرچه گاهی پشت یک لبخند پنهان می شود

                   عاقبت یک روز می بینی که در میدان شهر

                    یک نفر با خاطراتش تیر باران می شود

محمد سلمانی

ببخشا مرا ،عشق...

گویا نبودم،ندیدم

سکوتی زلب های بسته نخواندم

ونشنیدم آن آه آرام و بغض صدا را

نخواندم من او را که باید بخوانم

نفهمیدم عاشق نمی رنجد از عشق

ببخشا اگر دل ندادم به خوبی

ببخشا مرا عشق...

بیهوده بودم

نخواندم دعایی که باران ببارد

ونذری که شاید عزیزی بیاید

ببخشا اگر دل ندادم ،ولیکن

شکستم ،شکستم،شکستم

ببخشا مرا عشق...

شرمنده بودم

اگر پشت در مرگ یاسی ندیدم

وبر گونه رد کبودی نخواندم

عطش بود و ماه و شب و شرم دیدار

ببخشا شنیدم ولی باز  زنده ماندم...

ببخشا مرا عشق...

عاشق نبودم...

            تو می روی

                تمام ایستگاه می رود

                      و من چقدر ساده ام

                               که سالهای سال

در انتظار تو....

                              کنار این قطار رفته

                          ایستاده ام

                    و همچنان

           به نرده های ایستگاه رفته

    تکیه داده ام !

قیصرامین پور 

شکست عشقی

دلم عاشقت نمي شه

براي هميشه امروز ، دور اسمت خط كشيدم
با همه بدي و خوبي ، ديگه از تو دل بريدم

تو برام فقط يه خوابي كه تو چشمام خونه داره
تويي اون قصه كهنه كه برام فايده نداره

دلم عاشقت نمي شه ، اينو خوب بدون هميشه
كه من از آهن و سنگم ولي تو از جنس شيشه

راه ما با هم يكي نيست ، ما زمين و آسمونيم
برو از دلم جدا شو ، نمي شه با هم بمونيم

برو با خاطره ي خوش از من خسته جدا شو
اينه تقدير من و تو ، گريه بسه ، بي صدا شو

دلم عاشقت نمي شه ، اينو خوب بدون هميشه
كه من از آهن و سنگم ولي تو از جنس شيشه

براي هميشه امروز ، دور اسمت خط كشيدم
با همه بدي و خوبي ، ديگه از تو دل بريدم

تو برام فقط يه خوابي كه تو چشمام خونه داره
تويي اون قصه ي كهنه كه برام فايده نداره

دلم عاشقت نمي شه ، اينو خوب بدون هميشه
كه من از آهن و سنگم ولي تو از جنس شيشه

راه ما با هم يكي نيست ، ما زمين و آسمونيم
برو از دلم جدا شو ، نمي شه با هم بمونيم

برو با خاطره ي خوش از من خسته جدا شو
اينه تقدير من و تو ، گريه بسه ، بي صدا شو

دلم عاشقت نميشه ، اينو خوب بدون هميشه
كه من از آهن و سنگم ولي تو از جنس شيشه